Geen-planning-is-de-beste-planning-lifestyle. In mijn vorige blog vertelde ik dat hoorde van andere mensen dat dat de beste planning is. Ondertussen had gepland om via een organisatie deze lifestyle te leren. En ik had gepland om een taalreis te hebben voordat ik naar aan de ‘geen-planning-is-de-beste-planning-lifestyle’ zou beginnen.

Nu is het dus al duidelijk dat ik nog niet zo bekend ben met deze lifestyle, omdat ik al van alles hebgepland. En nu is het ook duidelijk waarom deze lifestyle zo goed is voor het reizen. Daar ben ik nu namelijk wel achter gekomen…

Gisteravond om half 6 zat ik rustig aan tafel met een kopje thee. Ik zou om half 7 lekker uit eten gaan met mijn gezin als afscheid. Ik had gister de laatste dingentjes voorbereid en ingepakt. Twee volle tassen wat een totaal gewicht van 19 kilo geeft. Ik was in mijn enthousiasme al een paar keer de trap op gelopen met beide tassen om te voelen hoe het zou zijn. Ik moet zeggen dat het me nog mee valt! Ik had alle nodige papieren uitgeprint en ik ben echt nog nooit zo voorbereid ergens op geweest! Dus ik was erg trots op mezelf, zelfverzekerd met 19 kilo spullen, gezonde spanning toen ik een berichtje kreeg op mijn telefoon. Aangezien ik niks aan het doen was keek ik meteen. Een mailtje…

‘Dear Miss Stell,

We are contacting you to let you know that your flight BA0031 from Heathrow (London) to Hong Kong on 13 Feb 2020 has been cancelled.

We're sorry for any inconvenience this may cause you.’

Even storten ik in. Mijn reis…mijn planning!!Wat moet ik nu met mijnplanning!WAT MOET IK NU?! Ik met mijn 1 keer vliegen (waar ik vooral achter mijn vriendin aan waggelde) nul ervaring met dit alles, stond even met mijn handen in mijn haren. Moest ik nu gaan bellen naar mensen? En naar wie? Maar het was half 6 dus iedereen was dicht? Noodlijn? Waar vind je die?

Gelukkig heb ik uiteindelijk, een half uur verder, WTC aan de lijn gekregen. De noodlijn was open tot 10 uur. (ook niet echt logisch) Bij hun was nog niks bekend. Er stonden geen gecancelde vluchten, maar ze zouden het wel voor me gaan uitzoeken en ik zou terug worden gebeld.

Je begrijpt wel dat ik met een lang gezicht mee ging uiteten. Ik had er wel zin in (want ik had honger) maar met mijn gedachten was ik ‘in de wolken’ en bij mijn vliegreis. Hoe nu verder? Morgen zou ik gaan vliegen!

Pas na het hoofdgerecht werd ik belt. Ik rende natuurlijk snel naar een rustige plek in het restaurant waarbij ik in alle haast mijn stoel meenam die vervolgens omviel, wat als gevolg gaf dat alle ogen naar mij keken. Het maakte me niet uit. Zolang het maar goed nieuw was!

‘Helaas, we kunnen niks voor je doen tot morgen ochtend.’

Kut.

Tot zover mijn reis. Vandaag blijf ik nog thuis, morgen misschien ook nog wel. Misschien ga ik zondag? Of over een week..? Het is natuurlijk verschrikkelijk druk, zouden het twee weken worden?

Ik hou jullie op de hoogte.